Gedicht Geschreven in oktober 1960 door Guus Biesen…
Parochieblad ‘t Goirke
Na jarenlang uitstel wordt er in 1967 begonnen met de restauratie van het neo-gotische schip van de kerk en de sloop torenspits westzijde (gebouwd in 1902)
Zijdaken vernieuwen. Glas in lood ramen noord zijde intact laten. Stoelen eruit en banken naar het midden. Banken tegen de muur verdwijnen.
Al jaren hiervoor werd bijgaand gedicht uitgebracht.
‘De vurste toren’
Hij stond er zo freet in het Gurkese laand,
en was er de schonste van Tilburg bekaant,
hij staak zunne spits toch zo fier in de lucht,
en uitte gin klaacht en slaokte gin zucht,
noot waren z’n klokken muug van ‘t slaon,
en niemand is er oot langs ‘m gegaon,
die, bij ‘t zien van z’n slanke contouren
zich niet realiseerde dat burgers en boeren,
d’r penningskes offerden in hun “tijd van leven”
om aon durre “Credo” gestalte te geven,
in jouw. schoone toren uit vruugere daogen,
mar ‘t is host gedaon ………. ge zeed te beklaogen.Irst kwaam in d’n oorlog de bezetter naor boven,
om jou van oe schoon bronzen klank te beroven,
de klokken verdwenen mee de buitende bende,
en de was vur jou ‘t begien van ‘t ende,
Oew uurwerk begaaf ‘t, de balken kraoken,
en ‘t is ook nie werd om oe lekker te maoken,
ge staot in de weg en moet gaon verdwenen
om deopjouw plaots gauw iets nuuws zal verschenen
ge zeed de beruster, nie langer de hoper,
en wocht nog alleen op de haand van de sloper,
‘t is mee oe gedaon, geteld zen oe daogen,
Och-erreme toren ……….. ge zeed te beklaogen.
Guus Biesen